(1)

kendine bakma merasimidir aynadaki yalnızlık
döşünü döven ağıtlarla karışık

(2)

su beyazına karışınca toprak griliği
üflenir ruhlar babalar tarafından rahmine anaların
-ki leyleklerde pekala farkında her şeyin

(3)

bu kendini kandırma takvimidir
sessizce yaprağı çevir
kıvır ve kırılsın önemli günler ve haftalar
sevgililer günü bir günse eğer
geri kalan ayrılık yılıdır

(4)

iş bu şiir
icradan düşürülmüştür açık artırmada
en fazla ben verdim gözlerimi
benim servetime dahildir

(5)

bir sigara molasında büyük kentlerin otogarında
demlenir dudaklar ve soğuktur yol üstünde bütün çaylar
avuçların terlemez
nefesin sıkıştırmaz üşüyen iskemleyi
yolculuklar hep sona gidilip yeni başlangıçların rütbesidir
büyük kentlerin zalim otogarlarında

(6)

nereye saklandı bulamıyorum bir türlü kendimi
hangi yağmurun yağışında saklı duruyorum
hangi telefonun başında sesim
hangi resimlerde gülen benim

(7)

kötürüm kaldı bütün ayrılıklar ben olmayınca
elim sevdanın yanağında
hala asılı duruyor yüzüm yalnızlığın darağaçlarında

(8 )
aşk varsa bir şairin içinde
böyle imlasız düşüyor şiir sayfanın içine
ne kadar yüksekten çarparsak yere
o kadar sevişmiş oluyoruz kendimizle


FATIH AKCA